خانه‌ی پایور

مرکز پژوهش و انتشار آثار موسیقی ایران

او را نظم شکل داد و اصالت؛ و وانهادن چهل‌ساله‌ی این دو، نظم و اصالت، در این دوران، او را در خود فروخورد. نوشت، ساخت، تنظیم کرد، گروه جمع کرد، تمرین داد، آموخت، اجرا کرد، مستند کرد و مستند کرد، سرِ وقت آمد، اثر گذاشت، نواخت، حد زیبایی سنتور را رسم کرد، منتشر کرد، تربیت کرد، آموزش داد و آموزش داد تا اوضاع در هم پیچید در تفاخر به سرِ وقت نبودن، تمیزنبودن، تمرین‌نکردن، نظم‌نداشتن...

در پی سراغ‌گرفتن‌ بسیار برای گنجینه‌ای که او ثبت کرده است، همسرش دری به روی موسیقی ایران گشود و این برگه‌های اینک‌زرین‌شده در عبور زمان را از آرامگاه‌شان به بیرون، به رسم امانت، به ما سپرد. گروهی گرد آمدیم و کار را شروع کردیم؛ از طبقه‌بندی و فهرست‌برداری و عکس‌برداری تا قدم‌های اولیه برای در دسترس‌قراردادن‌شان به خواهندگان ⎯ دو سالِ این‌چنین‌گذشته؛ و امروز که اولین آثار در دستان شماست.

«خانه‌ی پایور» مرکزی‌ست برای پژوهش و سامان‌دادن به اسناد مرتبط با موسیقی ایران و انتشار آن‌ها. به‌مرور، این مرکز به دست/نت‌نوشته‌ها و اسنادی از دیگران نیز دست یافته است و از همگان معتمد و پارسا می‌خواهد اگر سندی را برای روز مبادایی که هیچ‌گاه نمی‌رسد، در گنجه‌ای به خواب فراموشی سپرده‌اند، بسپارند به آن، به «خانه‌ی پایور»، تا لایه‌لایه و به‌تدقیق، گذشته‌ای نامنقطع و پیوسته را، بی‌تأمل به غوغای ادعاهای دولت‌ها و انجمن‌های وابسته به آن‌ها؛ و به تغییر سلیقه‌های منع‌کننده و خط‌کشنده؛ و به فراموشیِ موروثیِ خواب‌آلوده، به سوی آینده شکل دهد و این یک نادره‌ی فرهنگی، موسیقی را، از گزندش برهاند ⎯ موسیقی که عطایش را به لقایش نمی‌بخشند، اما عطای به موسیقی را باید به لقای‌شان بخشید.

ترتیب پرداختن به اسناد و آثار بر اساس اهمیت‌شان نیست؛ هرچند از این پس که معیار کار را سنجیده‌ایم، آثار مهم‌تر را با شتابی بیشتر به دست‌تان خواهیم رساند.